Jak rozpoznać współuzależnienie od alkoholu?

Uzależnienie od alkoholu, leków, narkotyków, hazardu czy seksu to nie tylko problemem osoby uzależnionej. Jest to tak naprawdę choroba, która ma wpływ na wszystkich członków rodziny osoby uzależnionej. Nie chodzi tutaj tylko o niedogodności, które powoduje życie z chorym, ale o kondycje psychiczną i emocjonalną, która na skutek uzależnienia jednej osoby ulega pogorszeniu i negatywnym skutkom. Współuzależnienie to nic innego jak częściowe bądź całkowite podporządkowanie swojego życia i poszczególnych jego sfer drugiemu człowiekowi. Jest to także niezwykle silne współodczuwanie z nim i rezygnacja z własnych potrzeb. Osoby współuzależnione biorą też na siebie odpowiedzialność za konsekwencje zachowań uzależnionego członka rodziny, najczęściej swojego partnera. Głównym celem życia staje się wówczas koncentracja na minimalizowaniu konsekwencji wynikających z uzależnienia. Są to jednak działania, które tak naprawdę przynoszą odwrotny skutek i zamiast rozwiązywać problem, jedynie go maskują.

Utrata siebie

Współuzależnienie diagnozuje się wyłącznie u osób dorosłych, a więc u takich, które z racji na pewien stopień dojrzałości emocjonalnej i samodzielność mogłyby podjąć inną decyzję i inaczej zareagować. Często jednak osoba współuzależniona nie widzi lub po prostu nie chce zobaczyć własnego problemu, całkowitą uwagę skupiając na uzależnionym partnerze. Najczęściej zaprzeczają temu, co się dzieje. Bywa, że to osoby z zewnątrz, trzeźwo spoglądając z dystansu na całą sytuację, dostrzegają objawy współuzależnienia i namawiają na podjęcie leczenia, które prowadzi ośrodek terapii uzależnień.

Jakie są więc główne symptomy współuzależnienia? Wszystkie można by sprowadzić do stwierdzenia, że osoba współuzależniona traci własną tożsamość. Należą do nich przede wszystkim:

• silna koncentracja swoich myśli, uczuć i zachowań na osobie uzależnionej;
• usprawiedliwianie problemu i zaprzeczanie mu;
• przejęcie odpowiedzialności za zachowanie uzależnionego, ukrywanie i łagodzenie konsekwencji jego nałogu;
• próby przejmowania całkowitej kontroli nad życiem drugiej strony;
• nerwice i zaburzenia emocjonalne (huśtawka nastroju od euforii do depresji, ciągłe napięcie);
• poczucie samotności i beznadziei;
• bierne trwanie w związku z osobą uzależnioną;
• nadużywanie substancji psychoaktywnych (np. leków nasennych);
• permanentny stan stresu;
• zaburzenia układu pokarmowego i choroby autoimmunologiczne.

Wyjść z błędnego koła

Jak wynika ze statystyk, osób zmagających się z problemami uzależnienia oraz współuzależnienia jest w Polsce łącznie co najmniej kilka milionów. Skala problemu jest więc bardzo duża i tak naprawdę większość z nas zna takie osoby, które powinny skorzystać w fachowej pomocy psychologicznej, jaką oferuje ośrodek terapii uzależnień. Pierwszym ważnym krokiem jest świadomość, że poprawa stanu zdrowia psychosomatycznego jest możliwa. Dzięki znajomości i uświadomieniu sobie specyficznych zjawisk charakteryzujących problem współuzależnienia, można poradzić sobie z własnym życiem i podnieść jego jakość. Należy zrobić to przede wszystkim dla siebie, ale jednocześnie, jeśli taka osoba zadba o własną kondycję psychiczną i emocjonalną i stanie się silniejsza, może także pozytywnie oddziaływać na uzależnionego. Trudno jest to jednak osiągnąć bez przyjęcia fachowej pomocy z zewnątrz. Profesjonalną pomoc psychologiczną i terapeutyczna w radzeniu sobie z problemami uzależnienia i współuzależnienia można uzyskać m.in. w ośrodku terapii uzależnień lub ośrodku interwencji kryzysowej oraz w poradniach leczenia i terapii uzależnień. Zabieganie o udział w terapii uzależnionego partnera to jedno, ale zatroszczenie się o siebie to drugie, wcale nie mniej ważne zadanie.

Inspirowane: cm-medica.pl – odtruwanie poalkoholowe Warszawa